Η υψηλή Διανόηση διαβάζει στο σκοτάδι του μεσημεριού

Ριπές από αναγνώσματα, σε κοινή θέαση η Διανόηση. Μόνο αυτή τα καταφέρνει γιατί έχει τις γνώσεις και τα εργαλεία, τη γερακίσια οπτική αντίληψη.

Το status των ευαίσθητων, των χαρισματικών και προικισμένων πνευματικά μελών της κοινωνίας (εκάστοτε μικροκοινότητας) ολοένα στενεύει και ψιλώνει. Δεν το φτάνει εύκολα κανείς. Η μεσοαστική ιντελιγκέντσια απέχει αρκετά σκαλοπάτια -μπορεί και ασανσέρ να χρειάζεται ακόμα για την φτάσεις- από την βάση των εργατικών μαζών που ολοένα απλώνει, ξεχειλώνει.

Στην κοινωνία των άγριων ανθρώπων ή πουλιών, η μάχη επικράτησης του Ανώτερου είδους ομοιάζει με τον άδικο και άνομο εκείνον τρόπο επικράτησης της ευγονικής.

Οι σοφές κουκουβάγιες παραχωρούν τη θέση τους στις άπληστες κουρούνες και τις μελανόμορφες κίσσες. Οι νόστιμες πέρδικες ως νόστιμο ήμαρ εξαφανίζονται σιγά σιγά ακόμα και ως έννοια.

Οι νοήμονες ταυτίζονται με την επιτυχία και τη δόξα. Οι «διανοουμενίστικοι κύκλοι» κυκλώνουν ασφυκτικά τους εαυτούς τους, αφήνοντας έξω το απολιθωμένο καθεστώς που μετρά τις πληγές των διαψεύσεών του (βλ. ιδεολογίες , αγώνες διεκδίκησης, τρίαθλο: ελευθερία-δικαιοσύνη-ισότητα, κοκ.). Οι καλοθρεμμένοι διανοητές (τι τρώνε και γίνονται αλήθεια τόσο έξυπνοι, δεν μας λένε) εντάσσονται γρήγορα στο σύστημα, γιατί το πορτάκι κλείνει νωρίς, προκειμένου να επωφεληθούν από την αναδιανομή του εισοδήματος και την αποκόμιση ξεχωριστών προνομίων. Οι επαμφοτερίζοντες ιδεολόγοι, αλλοτινοί αριστεροί, ομιλώντας μια δική τους κοινωνιολογική διάλεκτο, αν και αδύνατον να υιοθετηθεί από τους πολλούς, συνεννοούνται άψογα. Χωρίς να καταλαβαίνουν, απλά ομιλούν κι ας μην καταλαβαίνουν οι Άλλοι. Μάλιστα, ενώ τα συνθήματα αλλάζουν προς το χειρότερο, η οικονομική θέση πολλών δυσχεραίνει το βιοτικό τους επίπεδο, ωστόσο αυτή η ξεχωριστή τάξη των ολίγων, ως εκ θαύματος, μετέρχεται τον μαγικό μανδύα της προσωπικής επιτυχίας κι ευδαιμονίας.

Το σύνθημα  Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία γίνεται ακριβή μόρφωση- θέση εργασίας σε υπουργεία, πανεπιστήμια και πολυεθνικές-υπερατλαντικά ταξίδια- υψηλή γαστρονομία.

Το βιβλίο, τι θέση έχει στην ιντελιγκέντσια;

Η άρχουσα τάξη διαβάζει και σκέφτεται, υπερασπίζεται την κυρίαρχη ιδεολογία, κανείς δεν το αμφισβητεί. Θέλει να βρίσκεται εκεί που δεν θα μπορούσε ποτέ άλλοτε ως άρχουσα τάξη. Για να διακριθείς σήμερα στο στίβο ανταμοιβών αν όχι του πλούτου αλλά του πνεύματος, δίχως εργαλεία παραγωγής, κτίρια και εγκαταστάσεις, μπορείς να διαβάζεις μεγαλοφώνως, να ψιθυρίζεις μεγαλοσχήμως και να μεγαλοστομείς σιγανόφωνα, πίνοντας εκλεκτό κρασί με το σινάφι. Η κοινωνική ανταμοιβή λειτουργεί σαν το στέαρ για επάλειψη. Χορταίνεις βρώμικα απολαμβάνοντας με τις αισθήσεις.

Η «διάψευση» είναι λέξη που δεν έχει εποχή. Είναι εδώ, ανάμεσά μας, όσο εξακολουθεί να διεκδικείται από τους πολλούς και να περιφρονείται από το λεξιλόγιο των Ολίγων.

Η ιδεολογία δεν έχει προσκόμματα και τσουλάει, δεν φρενάρει γιατί όλα είναι κατηφορικά.

 Η σύγχρονη ερημία απλώνεται σε ολόκληρες ηπείρους, εκεί που κάποτε ήταν καταπράσινα κι εύφορα λιβάδια.

Ποιο βιβλίο διαβάζουν αυτό το Σαββατοκύριακο στο κατασκόταδο του μεσημεριού, οι αετονύχηδες φωστήρες; σε ποια φωλιά θα σπάσουν αυγουλάκια; πότε θα γίνει πάλι σχάση εγκεφαλικών κυττάρων να πνίξουν την κατάντια και τον μαρασμό;

Το πνεύμα ενώνει όσο το οινόπνευμα δυναμώνει και αυτό που μας δονεί είναι πως δεν υπάρχει πια του Διακογιάννη η φωνή. Πνεύμα και comfort το ίδιο και το αυτό. Ένα σάντουιτς που στο κέντρο του έχει δυναμίτη. Το τρως και κομματιάζεσαι.

Προδημοσίευση της «Τριλογίας των πουλιών» , Κατερίνα Γραμματικού