Από τις εκδόσεις Άπαρσις κυκλοφορεί σε μορφή πεζοποιημάτων το βιβλίο με τίτλο
“Λέξεις που συνθέτουν ένα γράμμα” , εκδόσεις ΑΠΡΑΡΣΙΣ.
Πεζοποιήματα γραμμένα με ροή συνείδησης
που μοιάζουν με ραψωδία. Στίχοι συνθέτουν
εσωτερικά γράμματα, χωρίς απαραίτητα να
σταλούν σε κάποιον αποστολέα. Η αυτόματη
γραφή του κειμένου, λειτουργεί ψυχοθερα-
πευτικά στην γραφή και ίσως στο ανάγνωσμά
του, μιας και οι λέξεις μπορούν και μετα-
μορφώνουν τα συναισθήματα και να αλλά-
ζουν την ψυχική σύσταση.
Ακολουθεί Κριτική της Αγγελίνας Παπαθανασίου στους “Θεματοφύλακες Λόγω Τεχνών”
Ο τίτλος στο εξώφυλλο δηλώνει ακριβώς το περιεχόμενο του βιβλίου. Η συγγραφέας, μέσα από τις λέξεις που ρέουν, συνθέτει γράμματα που απευθύνονται στον αδελφό της. Γράμματα που ξέρει ότι δεν θα διαβαστούν από το αγαπημένο της συγγενικό πρόσωπο.
Ο ίδιος παλεύει με τους δαίμονες του μυαλού του, βρίσκεται μακριά της και εκείνη αισθάνεται την ανάγκη να απλώσει στο χαρτί όλα τα συναισθήματα που έχουν πλακώσει την ψυχή της.
Δεν ξέρω εντέλει ποιο είναι μεγαλύτερο κακό.
Να γύριζες ή να μη γυρίσεις ποτέ.
Αν σε εμποδίζουν να επιστρέψεις
Να ξέρεις πως δεν φταις εσύ
Είμαι θυμωμένη για καιρό με τα στοιχειά του μυαλού σου
Και ζητώ εκδίκηση να πάρω.
Ο λόγος της είναι άλλοτε σκληρός, ειρωνικός, και άλλοτε γλυκός όταν αναφέρεται σε εκείνον. Θέλει να τον γλυκάνει, να τον αγκαλιάσει και να του διώξει μακριά τα φαντάσματα που τον κυνηγούν.
Αναπολεί τα παιδικά τους χρόνια, κάποιες δύσκολες οικογενειακές στιγμές, θυμίζει φράσεις ειπωμένες από τη μητέρα τους, που έχουν καρφωθεί βαθιά μέσα της. Υπάρχουν σημεία που ο θυμός της ξεχειλίζει. Δεν αντέχει άλλο να τον κρατά μέσα της και τον αφήνει ελεύθερο.
Σου γράφω αυτή τη φορά από μεγάλο θυμό
Θυμώνω όπου δεν είσαι εσύ.
Θυμώνω αυτό που σου έκανε το σύμπαν.
Θυμώνω με όλους τους γαλαξίες και τα σύμπαντα…
Μπορεί φαινομενικά να απευθύνεται στον αδελφό της, αλλά έμμεσα αναφέρεται στην κοινωνία και στην αποσύνθεσή της, στον ρατσισμό που βιώνουν όσοι αντιμετωπίζουν ψυχικές διαταραχές. Λέει αλήθειες και, όπως ξέρουμε, η αλήθεια είναι σκληρή.
Για ψυχή είχες τον φόβο, έναν ακόμα ψεύτη ήλιο.
Μα αυτός πιο θαρραλέος από σένα πιότερο δυνατός
Από όλους και όλα (τι νόμιζες),
Τρύπησε το μυαλό σου… έσταξε μέσα του στιγμές
Και ο χρόνος κόρωσε τα γεγονότα
Ένα βιβλίο που σίγουρα θα σας αγγίξει.
Διαβάστε επίσης την συνέντευξη στο περιοδικό fractalart στην Γκέλυ Ντηλιά
Την συνέντευξη στο Bookia της Μάγδας Παπαδημητρίου-Σαμοθράκη
Το βιβλίο θα το βρείτε στα βιβλιοπωλεία κι εδώ
